Sinds het POSTKANTOOR-arrest weten we dat niet alle bekende namen per definitie ook een merk kunnen vormen.
Dat ontdekte ook de Staat der Nederlanden, die in 2007 het bekende alarmnummer 112 als merk deponeerde (in de schrijfwijze 1-1-2). De registratie werd door het Benelux Bureau voor de Intellectuele Eigendom (BBIE) geweigerd, met als motivering dat de aanduiding 1-1-2 door het publiek niet als merk zal worden opgevat, maar als een puur informatieve aanduiding van de aard van de betrokken diensten, te weten alarmdiensten. De grote bekendheid van dit Europese alarmnummer doet hier niet aan af. Het Haagse Hof bekrachtigde in juli van dit jaar de beslissing van het BBIE.
![""]("../../../../upload/images/nieuws/112logo3.jpg")
Het door de Nederlandse Staat verrichte depot voor het woordmerk 1-1-2 is dus terecht geweigerd. Betekent dit dan ook dat het eenieder vrij staat om de term 1-1-2 te gebruiken? Het antwoord op die vraag luidt: Nee.
Domeinnaam
Een goed voorbeeld vormt de domeinnaam www.112.nl, die in 2001 door een Nederlandse particulier werd geregistreerd. De aan deze domeinnaam gekoppelde website werd onder andere gebruikt voor een commerciële pagina met 112-gerelateerde links. Aangezien domeinnamen maar één keer uitgegeven kunnen worden, kon de Nederlandse Staat geen gebruik meer maken van de domeinnaam 112.nl. Omdat de Nederlandse Staat en de betrokken domeinnaamhouder niet tot een vergelijk konden komen, volgde een rechtszaak.
In kort geding kwamen zowel de Haagse rechtbank als het Haagse Hof tot het oordeel dat de Nederlandse Staat (ook al bezat zij geen merkrechten) een dermate zwaarwegend belang heeft om haar burgers via de domeinnaam 112.nl te kunnen informeren, dat het belang van de particuliere deposant niet daartegen opwoog. Anders gezegd: de particuliere deposant handelde onrechtmatig tegenover de Staat.
De domeinnaam 112.nl moest dus worden overgedragen. De cijfercombinatie 112 mag dan geen merk zijn; het is wel een aanduiding die niet iedereen zo maar vrijelijk kan claimen.