Daarin is de vraag ter discussie gesteld: In hoeveel EU-landen moet een EU-merk worden gebruikt om geldig te blijven? Dit naar aanleiding van een uitspraak van het Benelux-Bureau voor de Intellectuele Eigendom, dat oordeelde dat gebruik van een in het EU-merkregister geregistreerd merk alléén in Nederland, territoriaal bezien te weinig was om voor “normaal gebruik” door te gaan.
Inmiddels heeft het Europese Hof van Justitie hierover een oordeel geveld, en het lijkt de gulden middenweg te hebben gekozen. Het territoriale aspect van merkgebruik is volgens het Hof slechts één van de relevante factoren die bij de beoordeling een rol spelen. Omdat een EU-merk wordt aangevraagd voor een groter gebied, ligt het voor de hand dat het gebruik ervan zich niet tot slechts één lidstaat beperkt. Het Hof meent desondanks dat alle omstandigheden van het geval meewegen en begint er niet aan om een vaste maatstaf aan te houden, zoals het verstrekken van een minimumaantal landen. Eén land zou in theorie dus voldoende kunnen zijn.
Uitspraak
Bij normaal gebruik gaat het erom dat de merkhouder probeert een afzet te vinden of te behouden voor producten of diensten onder dat merk. De uitspraak van het Hof heeft weinig verandering gebracht in dit uitgangspunt, al is wel van belang dat de houder van een EU-merk probeert om in de EU marktaandeel te verkrijgen. Voor EU-merkhouders die in meerdere EU-landen actief zijn onder dat merk, lijkt er dus niet veel te zijn veranderd. Behalve dat de uitkomst per geval van de omstandigheden afhankelijk is, en dat schept weer ruimte voor discussie.