Het lot van een licentie bij faillissement van de licentiegever is geen uitgemaakte zaak. De licentienemer heeft er doorgaans belang bij dat hij dan ‘gewoon’ door mag gaan met de licentie.
Een recent arrest van de Hoge Raad lijkt dit te ondersteunen. Een ondubbelzinnig uitsluitsel blijft vooralsnog uit.
Volgens het Nebula-arrest van de Hoge Raad uit 2006 kunnen contractspartijen van failliete schuldenaren hun rechten uit de overeenkomst met die schuldenaar niet zonder meer uitoefenen tegenover de curator. De reden hiervoor is dat de boedel daarmee in gevaar kan komen en daar hebben de andere schuldeisers weer last van doordat hun opbrengst daalt. Hoewel de zaak daar niet specifiek over ging, werd in het algemeen aangenomen dat het Nebula-arrest ook van toepassing was op licentieovereenkomsten. Het gevolg daarvan is dat licentienemers geconfronteerd kunnen worden met een curator die de licentie kan dwarsbomen.
Verbetering voor contractspartij
Ook het recente arrest van de Hoge Raad gaat niet specifiek over licenties. Voorop staat de vraag of de curator een huurovereenkomst tussen de failliete partij en zijn contractspartij moet dulden. De Hoge Raad vindt van wel en oordeelt dat de curator niet bevoegd is tot het actief opzeggen van een dergelijke overeenkomst. De curator is alleen in passieve zin bevoegd om een overeenkomst niet na te komen, bijvoorbeeld door een verschuldigd bedrag niet te betalen aan een contractspartij.
Deze uitspraak suggereert dat de curator een licentieovereenkomst niet actief mag opzeggen. Hij moet de licentie dulden, waardoor de licentienemer de vruchten van de licentie kan blijven plukken. Echter, of dit ook geldt voor verdergaande handelingen uit de licentie ná het faillissement, bijvoorbeeld het verstrekken van een sublicentie, is nog maar de vraag. Het lijkt er voor nu op dat de positie voor de licentienemer (ietwat) is verbeterd, hoewel er nog geen volledige duidelijkheid is over het lot van een licentie bij een faillissement.