Zoals wij eerder hebben gemeld, heeft het Europees Octrooibureau (EOB) per 1 april 2010 een aantal regelingen voor octrooiaanvraagprocedures gewijzigd.
De gedachte hierachter is dat omwille van het publiek belang verleningsprocedures sneller moeten verlopen en octrooiaanvragen scherper moeten worden beoordeeld op “kwaliteit”. Ook zijn de mogelijkheden om afgesplitste aanvragen in te dienen sterk ingeperkt.
Hoewel het EOB enthousiast bericht over de eerste ervaringen, zijn ook andere geluiden hoorbaar. Eugen Popp, oudvoorzitter van de Duitse octrooigemachtigdenorganisatie, heeft zich onlangs zeer kritisch over de laatste wijzigingen uitgelaten in een interview door SUEPO, de vakorganisatie van EOB-onderzoekers. Hij stelt dat qua kosten en mogelijkheden, de nationale octrooiverleningsprocedures een alternatief beginnen te worden voor de huidige Europese octrooiverleningsprocedures.
Invloed “gebruikers” gering
Een van de oorzaken is volgens Popp de ambtelijke en politieke wijze waarop de aangepaste regelingen tot stand komen. Daarbij is de invloed van werkelijke “gebruikers” van het systeem, dat wil zeggen de aanvragers en hun octrooigemachtigden, gering. Bovendien worden deze gebruikers doorgaans te laat gehoord om nog invloed te kunnen hebben. Een ander probleem is dat Europese octrooi-examiners te weinig tijd hebben om op details van aanvragen in te gaan. Bovendien nemen ze steeds vaker op formele gronden beslissingen die geen recht doen aan de feitelijke vinding. Daarnaast maken de financiële prikkels, zoals de zeer progressieve taksen voor conclusies (“claims fees”) het voor aanvragers onaantrekkelijker om complexe aanvragen in te dienen.
Popp stelt dat vanwege de ingeperkte mogelijkheden het onder omstandigheden aantrekkelijker kan zijn om geen Europees octrooi aan te vragen, maar uitsluitend nationaal in te dienen. Dit kan met name interessant zijn als het aantal landen waarvoor octrooibescherming gewenst is, beperkt is. Als voorbeeld noemt hij de automobielindustrie.
Deze gang van zaken lijkt inderdaad niet te stroken met de geest van de Europese octrooigedachte.